23-24 Ekim 2014 tarihlerinde gerçekleştirilen AB Konseyi toplantısında, AB’nin “2030 yılına yönelik iklim ve enerji politikalarının çerçevesi” (2030 framework for climate and energy policies) resmen kabul edilmiştir. Söz konusu paket uyarınca, AB’nin sera gazı emisyonlarının 2030 yılına kadar 1990 seviyesine kıyasla %40 oranında azaltılması, yenilenebilir enerjinin toplam enerji tüketimi içindeki payının %27 oranına yükseltilmesi ve enerji verimliliğinin asgari olarak %27 oranında artırılması öngörülmektedir.

 

Avrupa Komisyonu, Birliğin enerji politikasını, reform ve yeniden organizasyon yoluyla yeni bir “Avrupa Enerji Birliği”ne dönüştürme amacı kapsamında, ilk etapta 1 Kasım 2014 tarihinde Enerji Birliğinden sorumlu bir Başkan Yardımcısı atamış, 25 Şubat 2015 tarihinde de “İleriye Dönük İklim Değişikliği Politikası ile Dirençli bir Enerji Birliği için Çerçeve Strateji” belgesini yayımlamıştır.

Enerji Birliği Çerçeve Stratejisi olarak anılan belgede, enerji güvenliği, sürdürülebilirlik ve rekabetçiliği artırmak üzere tasarlanan, birbirini tamamlayan ve birbirleriyle yakından ilişkili olan beş öncelik (dimensions) şu şekilde sıralanmaktadır:

- Enerji arzı güvenliğinin sağlanması
- Tam entegre ortak Avrupa enerji pazarının oluşturulması
- Enerji talebini azaltmaya katkı için enerji verimliliğinin artırılması
- Ekonominin karbonsuzlaştırılması
- Araştırma, yenilikçilik ve rekabetçilik

Enerji Birliği Çerçeve Stratejisi’nde yukarıdaki hedeflerin gerçekleştirilmesine yönelik olarak 15 başlık altında eylemler yer almaktadır. Strateji’nin ekinde yer alan Enerji Birliği için Yol Haritası’nda ise strateji kapsamındaki eylemlerin uygulanmasına ilişkin bir zaman çizelgesine yer verilmektedir. AB, söz konusu strateji ve eylem planının uygulanmasının yakından takibini öngörmekte “ortak bir enerji politikası” oluşturulması yönünde oldukça güçlü bir siyasi irade ve kararlılık ortaya koymaktadır.

TÜRKİYE'NİN ENERJİ POLİTİKASI :

Türkiye’nin enerji politikasının temel hedefi, enerjinin ekonomik büyümeyi gerçekleştirecek ve sosyal gelişmeyi destekleyecek şekilde, zamanında, yeterli, güvenilir, rekabet edilebilir fiyatlardan, çevresel etki de göz önüne alınarak temin edilmesidir. Ülkemiz son yıllarda, enerji piyasamızın rekabete dayalı ve şeffaf bir piyasa anlayışı çerçevesinde yeniden yapılandırılması, yerli ve yenilenebilir kaynak potansiyelimizin tespiti ve kullanımı, nükleer enerjinin elektrik üretimine dahil edilmesi, enerji verimliliği ve yeni enerji teknolojilerinden yararlanılması gibi alanlarda yasal ve teknik çalışmalarla önemli aşama kat edilmiştir. Bu kapsamda; Türkiye enerji politikasının temel öncelikleri:

 

şeklinde özetlenmektedir.
 

 

 

 

Hazar Denizi doğalgaz kaynaklarının ülkemiz üzerinden Avrupa’ya iletilmesini sağlayacak Güney Gaz Koridorunun en önemli parçası olan Trans Anadolu Doğal Gaz Boru Hattı (TANAP), Türkiye sınırları içerisinde bugüne kadar gerçekleştirilen en büyük çap ve uzunluğa sahip boru hattı projesidir. İnşaat çalışmalarının başladığı proje ile, 2018 yılında Türkiye’ye, 2020 yılında ise Avrupa’ya gaz tedarik edilmesi hedeflenmektedir.  Gazın Türkiye sınırından Avrupa’ya hangi proje ile taşınacağı konusunda ise iki alternatif ortaya çıkmıştır. Bunlardan ilki, Nabucco projesinin Türkiye-Avusturya arasındaki bölümü olan ve Batı Nabucco olarak adlandırılan projedir. Diğeri ise, yine Güney Gaz Koridoru’nun diğer muhtemel bileşenlerinden biri olan ve gazı Yunanistan, Arnavutluk ve Adriyatik Denizi üzerinden İtalya’ya ulaştıracak olan Trans Adriyatik Boru Hattı Projesi’dir (TAP). Sonuç olarak, 28 Haziran 2013 tarihinde Şah Deniz Konsorsiyumu TANAP’tan gelecek olan gazın Avrupa’ya TAP Projesi ile iletilmesine karar verildiği açıklanmıştır.

 

FASIL KAPSAMINDA YÜRÜTÜLEN ÇALIŞMALAR :
 

AB’de elektrik piyasasında öngörülen reformların tamamlanması amacıyla geçiş dönemi uygulamaları gerçekleştirilmektedir Bu uygulamaya paralel olarak, Türkiye’de elektrik piyasasındaki serbest tüketici limiti her yıl EPDK tarafından tespit edilmektedir. Elektrik piyasasında öngörülen reformun temel bileşenlerinden olan dağıtım ve üretim varlıklarının özelleştirilmesi yönünde önemli ilerlemeler kaydedilmiştir.